رضا سگه ... یه لات بود تو مشهد ...

آمدم لب ساحل. بچه ها هنوز توی اب بودند.معبر بازه بیایین.جنازه غواص ها افتاده بود روی سیم خاردار حسن فرمانده دسته مان فریاد می زد بیایین رد شین نترسین اینا عراقی اند بچه های دسته از رویشان رد می شدند می دویدندتوی خط ... حسن نشته بود بالای سر غواص ها گریه می کرد.می گفت: اینا بچه های خودمونن هوا روشن شده بود

گفت « امشب من این جا بخوابم ؟»

گفتم « بخواب . ولی پتو نداریم.» یک برزنت گوشه ی سنگر بود.

گفت « اون مال کیه ؟» گفتم « مال هیشکی .بردار بخواب.» همان را برداشت کشید رویش .

دم در خوابید. صبح فردا، سر نماز ، بچه ها به ش می گفتند« حاج حسین شما جلو بایستید.»
شهید خرازی 

توی خط مقدم فاو بودیم
بچه ها سر آر پی جی رو باز می کردند و داخلش سیر می ریختند
شلیک که می کردیم بر اثر انفجار و گرما ، بوی تند سیر فضا رو می پوشاند
بیچاره عراقی ها فکر می کردند ایران شیمیایی زده
یه ترسی وجودشون رو می گرفت که بیا و ببین 

در سالهای اول زندگی,یک روز مشغول اتو کردن لباس هایش بودم.در همین حال از راه رسید و از من گله کرد و گفت: شما خانم خانه هستید و وظیفه ای در قبال کارهای شخصی من ندارید. شما همین که به بچه ها رسیدگی میکنید,کافی ست. تا آنجایی که به یاد دارم, حتی لباسهایش را خودش می شست و بعد از خشک شدن, اتو می زد و هیچ توقعی از بنده نداشت.

سردار شهید علی صیاد شیرازی