خانه شان در انتهای یک کوچه فرعی بود، شبها که دیر وقت از ستاد به خانه باز می گشت، ماشین را سر کوچه خاموش می کرد و تا انتهای کوچه به تنهائی هُل می داد، نکند مزاحمت برای همسایه ها باشد.
صبح ها هم که تاریک نماز از خانه بیرون می زد حال و حکایت همین بود، ماشین را تا ابتدای کوچه هُل می داد. این روح ایثارگری اش را کسی تا بعد از شهادتش متوجه نشد.
شهید یوسف کلاهدوز قوچانی 

نمی دونستم هر وقت می خواد بره مدرسه وضو می گیره

چند بار دیدم توی حیاط مشغول وضو گرفتنه

بهش گفتم: مگه الان وقت نمازه که داری وضو می گیری؟!

گفت: مادر جون! مدرسه عبادتگاهه بهتره انسان می خواد بره مدرسه ، وضو داشته باشه

راوی : مادر نوجوان شهید رضا عامری

عراق منطقه رو زیر آتیش شدید گرفته بود.

صدای سوت چند تا خمپاره نظرمون رو جلب کرد

حاج آقا میثمی رو به زور هل دادیم توی یه سنگر.

سنگر کوچیک بود و در حالت عادی بیشتر از دو نفر جا نمیشد،اما پنج نفر از بچه ها با شنیدن سوت خمپاره پریده بودن توی سنگر

حاج آقا میثمی بهم گفت: می دونی چرا توی سنگر به این کوچیکی جا شدیم؟

گفتم : نه حاجی! چرا؟گفت: به خاطر ترس!

اگه انسان از خدا هم بترسه ، دنیا براش کوچیک میشه!!!

شهید حجه الاسلام عبدالله میثمی

بدجوری زخمی شده بود.

رفتم بالای سرش.نفس نفس می زد بهش گفتم زنده ای ؟

گفت: هنوز نه! خشکم زد،تازه فهمیدم چقدر دنیامون با هم فرق داره.

اون زنده بودن رو توی شهادت می دید و من ...