|
|
حاج منصور درمجلس عزاداری بیت رهبری چنین درددل کرد:
«این صاحبان کرم و جود و مغفرت/ مارا در این حسینیه مهمان نمی کنند»
وی در ادامه با ا شاره به هتک حرمت های اخیر اینگونه ادامه داد که:
«تا پرچم حسین روی بام خانه هاست/ باور کنید حمله به ایران نمی کنند
یاد شهید یاد ولایت می آورد/ بیهوده نیست یاد شهیدان نمی کنند
با نهضت حسینی دوران مخالفند/ حفظ حریم پیر جماران نمی کنند
عکس امام نه، دل مردم دو پاره شد/ آیا حیا از این همه احسان نمی کنند؟
این گردبادها که به غیرت درآمده/ تسلیم رهبرند که توفان نمی کنند
ای رهبرا به پای دفاع از حریمتان/ مردم دریغ از سر و از جان نمی کنند»
حسین سازور نیز در پایان مراسم در ابیاتی که به صورت حماسی قرائت می کرد و با استقبال شدید حاضران همراه بود از خجالت جریان فتنه درآمد!
«با اجانب کاسه لیسی تا به کی؟ / فتنه های انگلیسی تا به کی؟
همه ی آنانی که دررکاب امام راحل به خون
خود غلطیدنداز کفن پوشان محرم 42 که خون پاکشان
پل ورامین تهران رارنگین کردتا قطرات خونی که هم
اینک در نقطه ای از جهان به عشق
«خامنه ای » برزمین می ریزد وسبز رضوی را آبیاری
می کندهمه فریادگر توحیدی بوده
وهستند که شرط پذیرش آن را تنها «ولایت
فقیه » دانسته ومی دانند!
همه ی آنانی که در قدمگاه امام رضا (ع)
در شلمچه سرخ به خاطر سبزی
مکتب امام رضا (ع) پیشانی خود را بوسه گاه گلوله
کردند هرگز تسلیم تزویر
مامون های سبز پوش زمان نشدند .
از منظر آنان توحید بی « ولایت » توحید
نبوده ونیست و «حج» بی خمینی
وحج بی برائت از مشرکان تنها گردش به دور خود است و هر کس بخواهد با
سبز مامونی «ولایت فقیه » را دور بزند
سزاوار رمی است.
ماهنامه امتداد
امام رضا (ع) پیش از بیان حدیث سلسله
الذهب در نیشابور ودر زمان ورود به سرزمین ایران شلمچه را اولین قدمگاه ومنزلگاه
خود قرار داد؛درست همان جایی که هزاران فریادگر توحید ناب،چند قرن بعددر شب های
رزم با فریاد «الله اکبر»نردبانی به سوی آسمان برافراشتند.
همان جایی که «لااله الا الله» گویانی که
به خاطر تبیین مرز « توحید ناب » وطاغوت در زرورق توحید،خون خویش را فدای به
«شرطها وشروطها » خمینی که همان پذیرش ولایت فقیه بود کردند.درست در سرزمینی که
«سید خراسانی » این خلف صالح «روح خدا» با قرار گرفتن در آن ،دستور بنای یادمانی
رادادند تا پیوند بین «توحید رضوی » و« توحید خمینی » ویاران به خون خفته ی آن سفر کرده به جرم لبیک
گویی به «انا من شروطها» را برای همیشه ی تاریخ ماندگار کند.
بتول کازرونیان می گفت :درست یک شب مانده به روزی که خرمشهر
را گرفتند وخرمشهر شد خونین شهر ،محسن استانی آمد.یک ضبط صوت کوچک با خودش داشت .
به ما که از شهر آمدیم گفت: خرمشهر چه خبر بود؟وصدای من را ضبط کرد:
من گفتم : «چیزی غیر از عشق
نبود.»
