|
|
اهل انتخاب بودند چه کنم چه کنم توی کار آنها نبود. دودلی وشک وتردید را به خودشان راه نمی دادند. وقتی بهترین راه را تشخیص می دادند سریع انتخابش می کردن حالا خداییش ما چقدر اینکاره ایم ؟ مصلحت اندیشی آفت حرکتهای این دوره زمانه شده ، نشده؟
پاتوق داشتند. با آدمهای با حال وبا مرام رفاقت می کردند . جلسه می گذاشتند. حالا ممکن بود مادر وپدرشان هم دعوایشان کنند که مثلا
« تا این موقع شب کجا بودی ؟» اما رفقا آن قدر اهل حال بودند که خود بابا و مامان ها هم ته دلشان راضی بودند . می گفتند « کی از اینها بهتر!»
بی خیال نبودند . سرشان پر از دغدغه بود .به جزیی ترین مسائل کشور ،شهر وحتی محله وخانه شان حساس بودند . اهل ماست مالی کردن نبودند . کار باید تمیز ومرتب انجام می شد.
اردت اهل بیت (ع) کلید اسرارشان بود . اهل توسل بودند . زیارت عاشورا ،دعای کمیل وخیلی دیگر از ادعیه را که می خواندند مثل ابر بهار گریه می کردند . این قضیه دقیقا وقتی تشدید می شد که می فهمیدی ارادتشان به یکی از ائمه بیشتر است . خیلی وقتها سرنوشت شهدا و نحوه ی شهادتشان با نوع زندگی وشهادت آن امام خاص گره می خورد و پیوند عمیقی داشت.
ادامه دارد...
پاتوق داشتند. با آدمهای با حال وبا مرام رفاقت می کردند . جلسه می گذاشتند. حالا ممکن بود مادر وپدرشان هم دعوایشان کنند که مثلا
« تا این موقع شب کجا بودی ؟» اما رفقا آن قدر اهل حال بودند که خود بابا و مامان ها هم ته دلشان راضی بودند . می گفتند « کی از اینها بهتر!»
بی خیال نبودند . سرشان پر از دغدغه بود .به جزیی ترین مسائل کشور ،شهر وحتی محله وخانه شان حساس بودند . اهل ماست مالی کردن نبودند . کار باید تمیز ومرتب انجام می شد.
اردت اهل بیت (ع) کلید اسرارشان بود . اهل توسل بودند . زیارت عاشورا ،دعای کمیل وخیلی دیگر از ادعیه را که می خواندند مثل ابر بهار گریه می کردند . این قضیه دقیقا وقتی تشدید می شد که می فهمیدی ارادتشان به یکی از ائمه بیشتر است . خیلی وقتها سرنوشت شهدا و نحوه ی شهادتشان با نوع زندگی وشهادت آن امام خاص گره می خورد و پیوند عمیقی داشت.
ادامه دارد...
تاریخ : شنبه 89/2/18 | 9:12 عصر | نویسنده :
