همیشه می گفت: انشاءالله که خیره.تکه کلامش بود.یه روز غروب توی سنگر نشسته بودیم که عقرب نیشش زد.همگی کمک کردیم تا برسونیمش سنگر امداد

بازم داشت زیر لب می گفت: انشاءالله که خیره.از سنگر بیرون اومدیم و رفتیم سمت امداد.هنوز چند قدمی از سنگر فاصله نگرفته بودیم که صدای خمپاره اومد

درست خورد وسط سنگرمون و هیچی ازش باقی نماند ...

هاج و واج مونده بودیم،فهمیدیم اون عقرب فرستاده ی خدا بود که ما رو از سنگر دور کنه.اونجا بود که به تکه کلام حبیب رسیدم.واقعاً هر چی خدا بخواهد همون میشه

خاطره ای از زندگی شهید حبیب الله کلهر