صویر زیر در سال های دفاع مقدس گرفته شده است.جوانی بسیجی، سوخته در گاز شیمیایی، قامت به نماز بسته و دل در گرو قنوتی عاشقانه داده است. او تنها چند روز است که جانباز شده و تنها شیمیایی شده گان می دانند که در چنین موقعیتی، جسم و جان مجروح، چه زجر و دردی را تحمل می کند. با تمام این احوال، فرزندِ روح الله، زخم های تاول زده خود را در چشمه نماز می شوید و سوزشِ جگرخراش خود را در اقیانوس عشق به الله، التیام می دهد. و تو انصاف بده؛ آیا این نماز می تواند به بام عرش نرسد؟

خدایا ما مدیون چه کسانی هستیم وچگونه...................؟؟؟؟؟؟؟؟؟