درسال 1360 در بیمارستان ولی‌عصر (عج) پادگان اباذر در غرب کشور، مسئولیت پرستاری را داشتم. در نیمه‌شب یکی از شب‌های جمعه آن روزهای سراسر افتخار، هنگامی که همه‌ی کادر بیمارستان در حال استراحت بودند، ساعت 24 طبق برنامه می‌بایست داروی برخی از مجروحین را می‌دادم.
برای چند لحظه به بالکن بیمارستان رفتم، ناگهان شدید بوی عطر گلاب مشامم را معطر کرد که سریع یکی دیگر از پرستاران به نام خانم ثقفی را بیدار کرده، به آن مکان بردم.
فردا صبح ماجرای بوی عطر گلاب همه‌جا دهان به دهان روایت می‌شد. بالاخره مشخص شد بوی عطر مربوط به پیکر پاک 2 شهید درون کانتینر بود که عصر روز قبل از خط مقدم به بیمارستان آورده شده بودند.
جالب این‌که در آن پادگان نزدیک خط مقدم به دلیل وضعیت خاص در تخلیه‌‌ی مجروحین، هیچ‌کس فرصت انجام امور شخصی را پیدا نمی‌کرد چه رسد به گلاب زدن!