چه خوب مردم شهيد پرورمان آمده بودند. خودم شنيدم مادري اشکانش جاري بود وبا هق هق گريه ميگفت:فداي پاهاي رزمندگان بشم تو چکمه هاي داغ تو هواي داغ.... چي کشيدن؟ اعتراض ميکرد چرا مردمي که تو فلکه ي برق (ميدون بسيج ) زير آفتاب منتظر شهدا بودن خودشون رو از گرما باد ميزدن ...